دا یک صداقتی دارد که باعث می شود مخاطب جذب آن شوند

مسئولان و مدیران از جناحها و گروههای مختلف طی سالهای پس از جنگ با دادن وعده به مردم مناطق جنگ زده نه تنها آبادانی برای شهری همچون خرمشهر به ارمغان نیاوردند، بلکه آن را به آرزویی دست نیافتنی برای ساکنان تبدیل کردند.
"خرمشهر" شهری که به حق خرمش نامیدند اما دیری نپایید که خونین شهر لقب گرفت... فضای شهر و چهره دوست داشتنی و صبور و بی تکلف ساکنان آن که سالها در این شهر زندگی کرده و یا با خاطره روزهای شیرین شهر زیبای خود آواره شدند گویای ناگفته های بسیاری است... . هرچند که هر سال با یادآوری سوم خرداد دیدن خرمشهری آباد و پر رونق برای ساکنان این شهر دوست داشتنی به آرزویی دوردست تبدیل شده است اما امیدواریم که با پایان فضای هیجانی انتخابات پیش رو، رئیس جمهور منتخب تنها به وعده های زبانی خود برای آبادانی خرمشهر بسنده نکند و هر چه زودتر شاهد پویایی و آبادانی این منطقه تاریخ ساز کشورمان مثل گذشته باشیم.

سیده زهرا حسینی یکی از نمونه شیرزنان ایران زمین است که با پایداری خود در

               ناشر: انتشارات سوره مهر
دا، در گویش محلی به معنی مادر است و زهرا حسینی باانتخاب این عنوان خواسته رنج و اندوه و تلاش و مقاومت مادران ایرانی را یادآور شود. سیده زهرا حسینی یک کرد ایرانی است که پدر و مادرش پیش از ولادت او در عراق زندگی می کردند و او در سال ١٣٤٢ در آنجا به دنیا آمد. در کودکی همراه خانواده اش به ایران بازگشت و پدرش در خرمشهر ساکن شد و پس از مد تها سرگردانی به عنوان رفتگر به استخدام شهرداری درآمد.  حسینی پس از کلاس پنجم ترک تحصیل کرد. او فرزند دوم از شش فرزند خانواده بود. خانواده او، به ویژه پدرش سخت پایبند مذهب بود و او با چنان اعتقاداتی پرورش یافت و همراه برادر بزرگترش، علی، در فعالیت دوران انقلاب و پس از آن شرکت کرد.
با آغاز جنگ، زهرا حسینی که در آن هنگام دختری هفده ساله بود، خود را در وسط ماجرا یافت. همین که اعلام کردند جسد شهدا در گورستان