حضرت پس از شنيدن سخنان اصحاب و ياران خود، فرمود: تا آنان جنگ را شروع نكنند، من هرگز اقدام نخواهم كرد. آن گاه يكى از ياران به نام زُهير بن قين عرضه داشت: پس به سوى سرزمين كربلا كه در همين نزديكى قرار دارد، حركت كنيم.
همين كه امام حسين (ع) نام كربلاء را شنيد، گريست گرفت و سپس اظهار نمود:
«اَللّهُمَّ إنّى اعُوذُ بِكَ مِنْ كَرْبٍ وَ بَلاء» يعنى؛ خداوندا، از مشكلات و بلاهاى اين سرزمين - كربلا - به تو پناه مى برم.
سپس مقدارى به مسير خود ادامه داد و فرمود: در همين جا فرود آئيد و بارها را باز كنيد و بر زمين بگذاريد، كه اين جا وعده گاه جدّم رسول خدا (ص)مى باشد و قبر و مقبره من در اين سرزمين خواهد بود.
بنابراين، حضرت ابا عبداللّه الحسين (ع) در روز دوّم محرّم الحرام، سال 61 هجرى قمرى وارد سرزمين كربلاء شد.
مقتل خوارزمى : ج 1، ص 237، تاريخ طبرى : ج 4، ص 309.
********به وبلاگ من خوش آمدید*********
خدایا مرا ببخش / مرا فهمی ده تا فرامین وحکمت هایت را درک کنم/ و مرا فرصتی دیگر برای بهتر بودن ده تا دستهاو زبان تو شوم .
آمین یا رب العالمین